1. เรียงความ
เรื่องการพึ่งพาอาศัยกัน
“สิ่งสําคัญที่ทาใหประเทศชาติของเราดํารงความเปนเอกราชมาชานาน คือ การ
ํ
ที่คนในชาติยังตองมีความรักความสามัคคีกัน มีการชวยเหลือ พึ่งพาอาศัยซึ่ง
กันและกันแลว การใหอภัยกันและที่สําคัญคือ อยาใหอคติและความขัดแยงมา
ทําลายชาติของเรา การที่ประเทศไทยดํารงความเปนเอกราชและผืนแผนดินให

2. อนุชนรุนหลังไดอาศัยอยู ดวยความสงบสุขและมีสิทธิเสรีภาพมาจนตราบเทา

ทุกวันนี้ เพราะบรรพบุรุษไทยในอดีตกาลมีความรักความสามัคคีกน และเมื่อ
ั
เกิดความแตกแยก ไมสามัคคีกนเมื่อใด ก็มผลทําใหเกิดการศูนยเสียบาน ศูนย
ั ี
เสียเมือง ศูนยเสียความเปนไทย” พระบรมราโชวาทพระบาทสมเด็จพระ
เจาอยูหวฯเมื่อ 26 ธันวาคม 2534
ั
การพึ่งพาอาศัยกันคือการตระหนักรับรูถึงความสัมพันธเชื่อมโยงกันระหวาง
ผูคน ถิ่นฐาน เศรษฐกิจ ธรรมชาติ และสิ่งแวดลอม ที่ตองพึ่งพาอาศัยซึ่งกัน
และกัน เขาใจกันและกันไมวาจะอยูในสถานการณใดก็ตาม ในอดีตไมวาจะอยู
 
ที่ไหนก็จะไมอดอยาก เพราะผูคนในสังคมมีจตใจที่อารี และมีเมตตา ไมวาเรา
ิ 
จะไปที่ไหนเมื่อไหร หากเราหลงทางหรือทําเงินที่ตดตัวหาย ผูคนในสมัยกอน
ิ 
ตางยินดีที่จะใหคาปรึกษา ตอนรับทุกคนดวยความเต็มใจ ยิ้มแยมแจมใส ตาง
ํ
กับปจจุบัน ผูคนในยุคปจจุบัน มีสหนาทาที่เครงเครียดในการดําเนินชีวต และ
ี ิ
ยังพึ่งพาแตตนเองไมสนใจใครอืน แมแตคนในครอบครัว บางคนยังไมได
่
สนใจหรือรับรูถึงความเปนไปของคนในครอบครัวแมแตนอย ปจจุบันมีแตคน
หลอกลวง คดโกง ไมจริงใจ ถาหากสังคมปจจุบันของเราเปนเหมือนสังคมที่
หวงใยใสใจกันเหมือนแตกอนก็คงจะดีมากกวานี้